Jûkelburd is in ’t land

Koud, hé …!? Jawel, jûkelburd is weer even in het land. Zo noemen we de winter wel hier in Fryslân: jûkelburd (spreek uit als: joekelburd). En dan lijkt het ineens alsof er ècht een marathon op natuurijs wordt gereden bij Earnewâld, maar het zijn nog steeds de marathonschaatsers van Hans Jouta, die ik hier twee weken geleden ook al liet zien …

Het is vandaag dan wel koud, maar twee nachten met lichte tot matige vorst zijn nog lang niet genoeg om een marathon te kunnen schaatsen. Net zo min als het warm genoeg is voor de visser, die bij de haven van Earnewâld naar de schaatsers staat te kijken, om zijn fuiken te kunnen zetten trouwens …

Die visser laat overigens wel mooi zien waar de naam jûkelburd voor de winter vandaan komt. Vrij vertaald betekent jûkelburd zoiets als ruigbaard. En zo’n ruige baard krijg je met de combinatie van kou en mist vandaag vanzelf … zelfs als je geen baard hebt …  😉

Marathonschaatsers bij Earnewâld

Ondanks het feit dat het ook gisteren weer grijs en kil weer was, heb ik toch maar even een ommetje gemaakt. Hoewel er volstrekt geen winter in de lucht zit, kwam ik bij Earnewâld toch een paar marathonschaatsers tegen. Kijk, daar gaan ze …

Het is een beeldengroep van cortenstaal op It Wiid bij de haven van Earnewâld, dat is gemaakt door Hans Jouta. Het beeld is op een drijvend ponton geplaatst, zodat het ongeacht de waterstand altijd lijkt of er echt een paar mannen aan het schaatsen zijn …

Wie goed kijkt, kan er misschien drie oud-winnaars van ‘De 100 van Earnewâld’ in herkennen: Jeen Wester, Hilbert van der Duim en Jos Niesten. Het beeld heeft een plekje gekregen op de plaats van de start en finish van de natuurijsklassieker …

En hoe ik hier nu op kom? Wel, vandaag is het op de kop af 20 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd gereden. De wedstrijd hebben we die dag van start tot finish voor de tv gevolgd, daarna zijn we in de auto gestapt om ergens langs de route wat sfeer op te snuiven. Dat lukte perfect met een wandeling van Birdaard naar Bartlehiem en weer terug over de Dokkumer Ee. Behalve dat er een uitstekende sfeer hing langs de route, herinneren we ons vooral goed hoe koud het daar in de snijdende wind op de kale vlakte was. De gevoelstemperatuur
lag rond de -20 graden als ik het me goed herinner … brrrrrr. Maar het was enig rillen zeker waard om erbij te zijn, want die dag pakken ze ons niet meer af.

Terwijl de wind vandaag buiten om het huis huilt, vermaak ik me binnenshuis prima met de herhaling van de live-uitzending van de Elfstedentocht van 1997 op nos.nl, want dat is met behulp van de Chromecast perfect te zien op tv …